Kudas,
Liturya, (Rumca).
Hz. İsa'nın havarileriyle birlikte yediği son yemeği anmak için, Hristiyanların kilisede bir kap içinde ekmek ve şarabı kutsayarak yaptıkları tören, liturya.
Son Akşam Yemeği ya da Son Yemek. (İngilizce: The Last Supper, İtalyanca: Cenacolo or L'Ultima Cena),
Hıristiyan inanışına göre Hz. İsa'nın çarmıha gerilmeden önceki akşam havarileriyle yediği son yemeğe verilen addır.
Hıristiyan inancına göre, Hz. İsa, Çarmıha gerilmesinden önceki akşam; "Bu, benim vücudumdur." diyerek öğrencilerine ekmek dağıtır. Sonra bir kâse şarap dolaştırarak; "Bu, benim kanımdır." der. Böylece ekmekle şarabı kendi vücudunu ve kanını göstermek için kullanır ve izleyicilerinin de kendisini anmak üzerine bu töreni sürekli tekrarlamalarını emreder.Bu yemek sırasında yaptığı konuşmanın uzunca anlatıldığı Yuhanna Kitabı'nda Hz. İsa, havarilerine, kendisi aralarından ayrıldıktan sonra gelecek olan Paraklit'le teselli bulmalarını söyler. Dünya çapındaki Hıristiyan toplulukların çoğunda Hz. İsa'ya atfedilen bu emir, ya her pazar ya da belirli pazar günleri yerine getirilmektedir. Ekmek-Şarap Ayini, Hıristiyanlığın Yahudilikten tevarus ettiği bir ibadettir. Bu, Yahudilik'teki, Fısıh yemeğinden gelen ve insanların aynı masa etrafında oturma olayına eşlik eden mistik kardeşlik birliğinden etkilenmiş bir ayinidir (La cene). Başlangıçta basit olarak ekmek bölmeyi gerektirirken daha sonra, bir ibadetin merkezi olmuştur.
