Felsefe ve teoloji başta olmak üzere farklı konuda çeşitli doktrinlerden, doktrinlerin hepsinde iki temel maddenin (çoğunlukla zıt) var olduğu kavramıdır. Bu zıtlıklar, özellikle de zıt güçler veya zıt ontolojik veya epistemik kategorileri olabilir.
Dualizm (İkicilik);
Varlıkla ilgili bu akımın da öncüsü Descartes'tir. Descartes'e göre varlığın biri maddi biri de ruhsal olmak üzere iki boyutu vardır. Varlığın ruhsal boyutu mutlak varlığı oluşturmaktadır. Varlığın ruhsal boyutuna ancak akıl ve matematik yardımıyla ulaşılabilir. Kısaca birbirinden özce ve yapıca farklı olan iki töz (cevher) vardır. Bunlar ruh ve beden (madde) dir. Ruhun öz niteliği üşünme, bedenin öz niteliği ise uzayda yer kaplamadır.
Gerçek varlıklar bu ikisinin bir bileşiminden oluşurlar. Descartes'in bu düşüncesini kabul eden filozoflara "kartezyen filozoflar" da denir
Dualizm (İkicilik);
Varlıkla ilgili bu akımın da öncüsü Descartes'tir. Descartes'e göre varlığın biri maddi biri de ruhsal olmak üzere iki boyutu vardır. Varlığın ruhsal boyutu mutlak varlığı oluşturmaktadır. Varlığın ruhsal boyutuna ancak akıl ve matematik yardımıyla ulaşılabilir. Kısaca birbirinden özce ve yapıca farklı olan iki töz (cevher) vardır. Bunlar ruh ve beden (madde) dir. Ruhun öz niteliği üşünme, bedenin öz niteliği ise uzayda yer kaplamadır.

Teolojide düalizm, tüm varoluşu ruh-madde, yaratan-yaratılanlar, öteki dünya-bu dünya gibi karşıt unsurlarla açıklayan bir bakış açısı olarak karşımıza çıkar. Arkaik inanışlarda ise, tüm oluşumları açıklamakta kullanılan yine birbirine indirgenemeyen iki karşıt unsur vardır.
Genel anlamda iyillik-kötülük, dişil-erkek ya da aydınlık-karanlık olan bu ikilik, Çin düşüncesinde Yin-Yang, Hint düşüncesinde Tamus-Satva, İran düşüncesinde Ahura mazda-Angra mainyu olarak karşımıza çıkar.
Felsefede ise tüm varoluşlar ve oluşlar, yine birbirine indirgenemeyen karşıt iki unsurla tanımlanır.
Kaynakça, http://tr.wikipedia.org/