Karatabak, Tabak,
Deri işleme ve deriden eşya yapımı, Anadolu coğrafyasının en eski zanaatlarındandır. Bu kişilere debbağ, tabak, karatabak veya sepici denir.
Derileri geleneksel yöntemlerle sepileyen kimselere verilen ad.
Debağlık, Dabağ, Debbağ, Dabbağ, (Şanlıurfa yöresinde).
Debbağlamak,
Tabaklamak,
Sepilemek,
Eskiden Anadolu'nun bin yıllara dayalı geçmişinden gelen deri işlemeciliğin makine kullanmadan sadece kol gücüne dayalı olarak yapanlara Karatabak denir. İmalatlarda parşömen, davulluk, semerlik, ayakkabılık türü deri işlemeyler büyükbaş ve küçükbaş hayvanların derilerinden yapılır.
Gön debbağlığı ve deri debbağlığı olmak üzere iki bölüme ayrılan bu zenaatın her bölümü ayrı debbağhânelerde ve ayrı ustalar tarafından icra edilirdi.
Gön debbağlığı,
Öküz, İnek ve Deve gibi büyükbaş hayvanların derilerinin işlenmesine “Gön Debbağlığı”, bu sanatı yapanlara da “Göncü” denilmektedir. Buradaki gön kelimesi kösele anlamında olmayıp, kalın deri anlamındadır. Bu deri, postallarda yüz ve astar olarak kullanıldığı gibi sarraçlıkta da kullanılmaktadır.
Deri debbağlığı,
Koyun ve keçi gibi küçük baş hayvanların derilerinin işlenmesine “Deri Debağlılığı”, bunları işleyenlere de “Debbağ” denilmektedir. Gön denilen kalın derilere nazaran daha ince olan bu deriler postal ve ayakkabılarda astarlık deri olarak kullanılmaktaydı. Koyun derisinden yapılan ve postallarda astar olarak kullanılan deriye meşin denir. Keçi derisinden yapılan deriye Sahtiyan denir. Meşin ve sahtiyanın cildi bozuk olanlarına da ince astar denir.
