Arnavutça: Lahuta-Lahutë, Hırvatça: Gusle, Sırpça: Gusle. Balkanlarda slav ve Arnavutların kullandığı yaylı bir çalgıdır.
Balkanlar’da yaygın olarak ancak en çok Sırbistan, Arnavutluk, Hırvatistan, Karadağ ve Bosna-Hersek’te görülen çoğunlukla tek telli, uzun saplı, bir çalgıdır. Genellikle akçaağaçtan veya Afrika’dan gelen okume ağacından, gövdesi ve sapı birlikte oyularak yapılmaktadır. Ses kutusu oval, armudi veya yaprak biçiminde olabilir. Üzerine keçi derisi gerilir.
Teller için daha çok misina kullanılmasına karşın aslında yaklaşık 40 at telinin birleşmesiyle oluşan tel, burgudan başlayıp perdesiz sapı aşarak gövdenin alt kısmındaki kuyruk takozuna bağlanmadan hemen önce eşikten geçmektedir. Dengeyi sağlamak için ses kutusunun boyu ile sapı eşit uzunluktadır. Burgulukta farklı figürler kullanılabildiğinden çalgının boyu buna bağlı olarak değişebildiği gibi özellikle teli at kılından yapılanlar, bu telin uzunluğuna göre (64 cm ile 80 cm arasında) ayarlanmaktadır. Gusli çalan kişi (guslar) aynı zamanda söyler, bu nedenle çalgının akordunu kendi ses sahasına göre yapar. Bosna, Bulgaristan, Sırbistan, Moldova, Romanya, Makedonya, Slovenya, Arnavutluk, Yunanistan gibi geniş bir coğrafyada hüküm süren müzik türüdür. Terminolojide bizim de içinde bulunduğumuz Güneydoğu Avrupa müziğidir.
Balkan halk müziği deyince Muammer Ketencioğlu, Esma Redzepova, Ferus Mustafov, Mostar Sevdah Reunion, Mikis Theodorakis, Theodossi Spassov ve Saban Bajramovic.
